Jaarlijks ontvangt het Coördinatiecentrum Mensenhandel (CoMensha) slechts 35 tot 40 daadwerkelijke meldingen van mannelijke slachtoffers die zijn uitgebuit in de seksindustrie. De drempel om aangifte te doen is voor mannelijke slachtoffers van seksuele uitbuiting nog hoger dan voor vrouwen. Omdat 85% van de mannelijke slachtoffers zich niet meldt, is het lastig zicht te krijgen op de situatie. Bovendien vindt de recruitment van jongens en mannen vaak plaats via sociale media en de uitbuiting zelf in woningen, waarbij zij vaak van plek naar plek worden meegenomen.

De meeste geregistreerde mannelijke slachtoffers in Nederland zijn onder de dertig jaar. Een kwart is zelfs onder de twintig jaar oud. De slachtoffers zijn meestal afkomstig uit het buitenland, veelal West-Afrika of Oost-Europa. Sommigen zijn gelokt met valse beloftes van werk, anderen zijn gevlucht wegens oorlog of geweld.

Een deel van de slachtoffers is homoseksueel en weet dat zij in de prostitutie zullen werken, maar niet dat zij in zulke mensonterende omstandigheden terecht zullen komen. Tot slot is een deel zonder verblijfsvergunning in Nederland en kwetsbaar voor seksuele uitbuiting. Zij kunnen niet legaal werken, hebben geen geld, onderdak of sociaal netwerk.   

ECPAT maakt zich sterk voor de bescherming van álle kinderen tegen álle vormen van seksuele uitbuiting, ongeacht gender, herkomst of verblijfsstatus.    

Lees hier het onderzoek van UNODC  en de Nationaal Rapporteur Mensenhandel