Scroll down
Scroll down
In 2013 werd het Kinderpardon geïntroduceerd, dit leek een blijvende oplossing voor kinderen die al langdurig in Nederland wonen zonder verblijfsvergunning. Helaas bleek dit in de praktijk niet het geval, omdat bijna ieder kind die een aanvraag deed werd afgewezen op grond van het zogenoemde ‘meewerkcriterium’. Hoe Nederlands deze kinderen zich in hun hoofd of hart ook voelen, op papier zijn ze het nog niet. Daarom dreigen ze uitgezet te worden. In 2019 kwam hier een eenmalige oplossing voor: de afsluitregeling. Veel kinderen kregen een nieuwe beoordeling en mochten blijven. Maar ondertussen zijn er veel kinderen bijgekomen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen maar nog steeds geen verblijfsvergunning hebben. De afsluitregeling is verledentijd en er is geen nieuwe oplossing. Daarom nemen sommige kinderen het heft in eigen hand: samen met hun familie, vrienden en gemeenschappen gaan ze protesteren en starten ze petities.
Woensdag 13 oktober stonden kinderen en hun families uit het AZC in Katwijk op om zich uit te spreken over het Kinderpardon. Veel kinderen wachten op een verblijfsvergunning en leven in onzekerheid terwijl zij al jaren geworteld zijn in Nederland. Met verschillende borden spelden zij: ‘gerechtigheid voor kinderen’. Hier blijven zij voor vechten. Door een protestmars van het AZC in Katwijk naar het gemeentehuis brachten zij deze boodschap over.
Door een procedurele fout dreigen Ljowa (7) en zijn familie uitgezet te worden naar Armenië. En dat terwijl ze al 11 jaar in Nederland wonen, en Ljowa en zijn zusje en broertje in Nederland geboren zijn. Eerst kende de rechter het Kinderpardon toe aan Ljowa, maar doordat zijn ouders geen aparte asielprocedure hadden aangevraagd voor hem, wat officieel ook helemaal niet nodig was, dreigt het gezin plots toch uitgezet te worden. Er is sprake van ongelijke behandeling in gelijke gevallen, want de Staatssecretaris heeft het kinderpardon in 7 andere exact gelijke zaken wel toegewezen, ondanks dus het ontbreken van een dergelijk formulier. Ljowa’s gezin en hun omgeving reageerden geschokt en kwamen in actie: op donderdag 28 oktober vertrokken zij voor een protest vanaf de Prins Willem Alexanderschool.
Update: mede dankzij de vele handtekeningen van de petitie voor Ljowa heeft de Tweede Kamer op 14 december een motie aangenomen van Kamerlid Jasper van Dijk (SP). Dit houdt in dat de Staatssecretaris opnieuw moet kijken naar het beleid voor kinderen die onder de Afsluitingsregeling van het Kinderpardon werden afgewezen door het ontbreken van dit (betekenisloze) formulier.
Update 2: op 24 december heeft de staatssecretaris aangegeven dat de omvang van de groep kinderen die in deze situatie zitten en wat de gevolgen zijn als deze kinderen blijven, eerst goed in kaart gebracht moet worden alvorens zij deze motie zal uitvoeren. Ze zal op z’n vroegst eind februari een beslissing nemen hierover. Weer een teleurstelling voor Ljowa en de negen andere kinderen in een vergelijkbare situatie, omdat er nog steeds onduidelijkheid is of zij hier nu mogen blijven of niet.
Hayk (10) en Alex (8) wonen al hun hele leven in Nederland. Hun ouders vluchtten voor een hooggeplaatste militair in 2010 vanuit Armenië naar Nederland. Een van de vereisten om in aanmerking te komen voor het kinderpardon is dat je langer dan vijf jaar in Nederland bent geweest. Om dit te bewijzen, moet je die vijf jaar altijd in beeld zijn gebleven bij de organisaties in de asielketen, zoals het COA en de IND. Hayk en Alex zijn hier geboren en getogen, maar komen toch niet in aanmerking voor het kinderpardon omdat zij tussen 2014 en 2016 zijn aangemerkt als ‘buiten beeld’. Dit klopt niet volgens hun ouders, want moeder deed in die periode vrijwilligerswerk in Friesland, en vader deed klusjes bij het plaatselijke zwembad in die jaren. Ook de burgemeester heeft een brief geschreven aan het ministerie in 2016, maar het heeft helaas tot nu toe allemaal niet geholpen.
Randy (13) en Renata (14) zijn in Den Haag geboren en opgegroeid. Ze zitten allebei op het VWO, hebben veel vriendjes hier, zitten bij sportclubs en gaan naar de kerk. De ouders van Randy en Renata komen uit Indonesië en zijn 16 jaar geleden naar Nederland gekomen. Omdat zij destijds geen asiel hebben aangevraagd en pas sinds 2018 in beeld waren bij de Nederlandse autoriteiten, dreigt het hele gezin te worden uitgezet naar Indonesië, een land waar Randy en Renata helemaal geen band mee hebben.