Samen met meer dan 80 organisaties overhandigden we recent een manifest aan de Tweede Kamer. Onze oproep: verleen urgentie op een woning aan ALLE dakloze mensen. Want zonder urgentiestatus blijven zij in een uitzichtloze situatie. Hieronder vallen ook kinderen. Dit is een schending van kinderrechten.

Urgentiestatus nodig

De nieuwe Wet Versterking Regie Volkshuisvesting biedt een historische kans, maar erkent momenteel slechts een kleine groep dakloze mensen als urgent. Dit betekent dat de meerderheid in de nieuwe wetgeving buiten de boot valt. Denk aan:

• Jongeren die van bank naar bank hoppen
• Ouders met afhankelijke minderjarige kinderen die noodgedwongen in een (lang niet altijd veilig) netwerk verblijven
• Mensen, waaronder gezinnen met kinderen, die in auto's of op vakantieparken slapen.

Zonder urgentiestatus kunnen deze groepen dakloosheid nauwelijks ontsnappen.

Het verhaal van Eti

Ook Eti overhandigde de oproep aan de Tweede Kamer. Eti’s wereld stortte ruim vier jaar geleden in toen ze na haar scheiding plotseling geen dak meer boven haar hoofd had. “Van het ene op het andere moment stond ik met mijn twee kinderen van acht en vijf jaar op straat,” vertelt ze. Er volgde een wanhopige zoektocht naar onderdak. Ze verbleef zelfs met haar kinderen in een tent, terwijl het ijskoud was. 

Maar urgentie voor een woning kreeg het gezin niet. Eti hoopt nu dat de Wet verandering gaat brengen voor mensen die in een vergelijkbare situatie zitten als zij. Daarvoor is het echter noodzakelijk dat de Tweede Kamer het wetsvoorstel van het ministerie van Volkshuisvesting wijzigt.

Dakloze mensen dreigen buiten de boot te vallen

In het wetsvoorstel dreigen uitgerekend dakloze mensen – de grootste slachtoffers van de wooncrisis – buiten de boot te vallen. Zij staan zonder betaalbare huisvesting volledig buitenspel op een oververhitte woningmarkt, terwijl de overheid wegkijkt bij hun roep om hulp. Slechts een beperkte groep dakloze mensen wordt met het huidige wetsvoorstel geholpen, namelijk alleen degenen die recht hebben op maatschappelijke opvang. Veruit de meeste dakloze mensen krijgen echter geen toegang tot de opvang. Mensen met alleen een woonprobleem worden als zelfredzaam bestempeld en krijgen pas hulp als hun situatie zo verslechtert dat ze niet meer zelfstandig kunnen functioneren – een wrange, Kafkaëske realiteit. Zo ook in het geval van Eti, die volgens het huidige wetsvoorstel geen urgentie zou krijgen.

Schending van kinderrechten

Dat er kinderen zonder dak boven hun hoofd leven in Nederland, is een schending van het VN-Kinderrechtenverdrag. Uit ETHOS tellingen van Hogeschool Utrecht en Kansfonds (2024) blijkt dat één op vijf dakloze mensen een kind is. Dit terwijl ieder kind het recht heeft om veilig en gezond op te groeien. Daartoe behoort ook het recht op een toereikende levensstandaard, waarvan huisvesting onderdeel uitmaakt. Wij zien dat in de praktijk te veel de focus ligt op de positie van ouders en hetgeen zij hebben gedaan of nagelaten. Dit terwijl de focus zou moeten liggen op de rechten van kinderen. 

Verleen alle dakloze mensen urgentie

Nederland heeft beloofd dakloosheid in 2030 uit te bannen. De Wet Versterking Regie Volkshuisvesting biedt nu een historische kans om deze ambitie waar te maken - mits verbeterd. Want nu erkent deze wet slechts een fractie van de dakloze mensen als urgent. Voor ons is de keuze helder: pas de wet aan en verleen álle dakloze mensen urgentie. Juist voor kinderen.

Teken de petitie en roep de overheid op om álle dakloze mensen, waaronder kinderen, mee te tellen.