In 2017 is de heer Karbaat kort voor zijn dood voor de rechter gedaagd door een groep donorkinderen en hun ouders. Al jarenlang zijn er ernstige vermoedens dat deze voormalige arts kunstmatige inseminatie uitvoerde met zijn eigen sperma. De procedure had toen tot doel om opheldering te bieden over zijn vermeende donorschap. De rechter stelde op 2 juni 2017 dat door de rechtbank verder moet worden onderzocht of donorkinderen hetzelfde recht hebben op afstammingsinformatie als ‘gewone’ kinderen en of het DNA van de heer Karbaat gebruikt mag worden. Vandaag, op de Internationale Dag van de Rechten van het Kind, is de zitting waarbij rechters aan de partijen aanvullende vragen stellen. Op 13 februari 2019 doet de rechter uitspraak.

Via de DNA-databank van FIOM voor donorkinderen en donoren zijn er al achttien donorkinderen gematched met een wettig kind van wijlen heer Karbaat, arts en oud-directeur van spermakliniek Bijdorp. Echter, niet alle eisers staan in deze databank ingeschreven. De principiële vraag die ondanks de matches blijft staan, is of donorkinderen hetzelfde recht op afstammingsinformatie hebben als ‘gewone’ kinderen in onze samenleving.

De groep eisers, gesteund door Stichting Donorkind, Defence for Children en advocaat Tim Bueters, vindt het onrechtvaardig om onderscheid te maken tussen donorkinderen, verwekt middels donorinseminatie, en natuurlijk verwekte kinderen als het gaat om het recht om te weten wie zijn ouders zijn. De bescherming van dit recht is neergelegd in het VN-kinderrechtenverdrag. De Nederlandse overheid is als partij van het VN-Kinderrechtenverdrag verantwoordelijk voor het waarborgen van het recht op afstammingsinformatie van kinderen.