Defence for Children heeft met gemengde gevoelens kennis genomen van de brief van Staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie aan de Kamer over het Kinderpardon. Voor de 620 kinderen en hun 690 gezinsleden die zijn gered, is er eindelijk gerechtigheid gekomen. Daarnaast is ruim de helft van de aanvragen (1800 van de 3260) afgewezen. 

Bij de aankondiging van het Kinderpardon kondigde staatssecretaris Teeven aan dat hij verwachtte dat er ongeveer 800 kinderen onder de overgangsregeling voor langdurig verblijvende kinderen (Kinderpardon) zouden vallen. Nu is hij slechts  op driekwart van dat aantal uitgekomen. Defence for Children merkt op de Kinderrechtenhelpdesk dat de overheid tot nu toe streng omgaat met de grenzen van het Kinderpardon. Over de rechtmatigheid van die grenzen zullen rechters uiteindelijk een oordeel gaan geven. Het gaat dan bijvoorbeeld om de maximale leeftijd van twintig jaar, het binnen het Rijkstoezicht geweest moeten zijn en het uitsluiten van kinderen die een andere dan een asielprocedure hebben doorlopen. Defence for Children acht de uitsluiting van sommige groepen kinderen in strijd met het  verbod op discriminatie uit het VN-Kinderrechtenverdrag en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. De staatssecretaris zou een oordeel van rechters niet hoeven af te wachten en kan nu al zijn discretionaire bevoegdheid gebruiken om kinderen die net buiten de regels vallen toch te verlossen van hun jarenlange onzekerheid. 

Kinderpardon niet in lijn met VN-Kinderrechtenverdrag

Defence for Children vindt dat de overgangsregeling voor langdurig verblijvende kinderen op de volgende punten aangepast moet worden, om deze in lijn te brengen met het VN-Kinderrechtenverdrag. 

Verhoog de bovengrens voor het Kinderpardon naar 25 jaar. Het gaat om jongeren die als kind langer zijn geworteld in Nederland dan de kinderen die wel onder het Kinderpardon vallen. De zaak van Wime toont aan hoe nodig dit is. 

1. Laat gemeentes, scholen en particuliere opvang ook toe als instanties die kunnen bevestigen dat kinderen in Nederland zijn geweest.
2. Schrap het woord "RIJKS" bij het toezichtscriterium. Het zijn vaak de ouders geweest die hebben besloten om buiten het toezicht van de rijksoverheid  te verblijven, kinderen worden daar ten onrechte het slachtoffer van.
3. Foute kinderen bestaan niet. Geen uitsluiting van kinderen met ouders die in de ogen van de overheid verdacht zijn van misdaden of strafrechtelijk veroordeeld zijn. Kinderen hebben eigen rechten.
4. Sluit geen kinderen uit die een andere verblijfsrechtelijke procedure dan een asielprocedure hebben doorlopen. De keuze voor een procedure door ouders kan niet op de kinderen afgewenteld worden. 

Deze punten hebben Defence for Children en VluchtelingenWerk ook bij de presentatie van het Kinderpardon naar voren gebracht.  De zorgpunten die daarin genoemd worden, blijken in de praktijk ook daadwerkelijk onaanvaardbare problemen op te leveren. Defence for Children hoopt dat er een Kamermeerderheid is om de regels van het Kinderpardon aan te passen en mocht dat niet lukken dat de staatssecretaris met zijn 'gezonde verstand' discretionair kiest voor het bieden van zekerheid aan kinderen die na langdurig verblijf geworteld zijn geraakt in de Nederlandse samenleving.