Belangen alleenstaand kind voorop bij Dublinoverdracht
Nederland mag een zeventienjarig meisje dat zonder ouders of familie naar Nederland is gekomen, niet zomaar overdragen aan Zweden om daar herenigd te worden met haar oudere broer. Het meisje heeft op vijftienjarige leeftijd in Nederland een asielvergunning aangevraagd. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) wilde haar verzoek niet in behandeling nemen, omdat Zweden hiervoor verantwoordelijk zou zijn. In dat land woont namelijk de broer van het meisje. De Raad van State, de hoogste bestuursrechter van Nederland, heeft het hoger beroep tegen die beslissing gegrond verklaard, omdat de IND niet goed naar de belangen van het meisje heeft gekeken. Defence for Children is verheugd dat de Raad van State onderstreept dat de belangen van het kind bij ieder besluit een essentiële overweging moeten vormen, ook bij Dublinoverdrachten van een alleenstaand kind naar een lidstaat waar een familielid verblijft.
Dublinverordening
De IND nam het asielverzoek niet in behandeling, aangezien Zweden daarvoor verantwoordelijk is op basis van de Dublinverordening. Op grond van deze Verordening hoeft een asielverzoek door maar één lidstaat behandeld te worden. Welke lidstaat verantwoordelijk is, wordt bepaald door criteria in de Verordening. Als een vreemdeling in een andere lidstaat (bijvoorbeeld Nederland) asiel aanvraagt, kan deze de asielzoeker dus overdragen aan de verantwoordelijke lidstaat. Wanneer er een familielid is in een ander EU-land is waarmee een alleenstaande minderjarige herenigd kan worden, is de IND in beginsel verplicht om te onderzoeken of dit ook daadwerkelijk in het belang van dat kind is. Volgens de IND zou het daarom in het belang van het meisje zijn te worden herenigd met haar oudere broer in Zweden.
Geen gedegen onderzoek
Het meisje heeft haar broer echter sinds haar 5e levensjaar niet meer heeft gezien en zij zijn sindsdien apart van elkaar opgegroeid. Het meisje wil zelf niet met haar broer worden herenigd, omdat zij geen band met hem heeft. Ook voogdijinstelling Nidos sprak zich uit tegen hereniging, omdat dit naar het oordeel van de voogd niet in haar belang zou zijn en hoogstwaarschijnlijk een verslechtering van haar ontwikkeling zou betekenen. De Raad van State oordeelt in hoger beroep dat de IND beter moet uitleggen waarom het in het belang van het meisje is om naar haar broer in Zweden te worden gestuurd. Volgens bepalingen van de Dublinverordening en in het licht van artikel 24, tweede lid, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, moet het belang van het kind bij de toepassing van de Dublinverordening altijd voorop staan. Volgens de Raad van State is het belang van het kind in de beslissing van de IND onvoldoende meegewogen. De IND heeft namelijk geen onderzoek gedaan naar de woonsituatie van de broer in Zweden en de vraag of hij überhaupt voor zijn zusje kan zorgen.
Unietrouw
Daarnaast is er niet onderzocht of Zweden genoeg ondersteuning kan bieden bij de opvoeding en verzorging van het meisje voor zover dat nodig is. Het is de plicht van Nederland, als overdragende lidstaat, om dit voorafgaand aan een eventuele overdracht eerst goed te onderzoeken en waar nodig de Zweedse autoriteiten te vragen om informatie over die broer en de mogelijkheden van ondersteuning door de Zweedse overheid. De IND heeft dit niet gedaan. Daarmee heeft de IND gehandeld in strijd met de bepalingen uit de Dublinverordening en het beginsel van Unietrouw, op basis waarvan lidstaten de verplichtingen die voortvloeien uit het Europees recht moeten nakomen. De Raad van State oordeelt dat de IND een nieuw besluit moet nemen en daarbij de belangen van het meisje moet betrekken.
Defence for Children benadrukt dat elke zaak op individuele basis moet worden beoordeeld of een beslissing ook daadwerkelijk in het belang van het kind is. Daarbij moet ook goed rekening worden gehouden met de mening van het kind zelf. Op basis van artikel 12 van het VN-Kinderrechtenverdrag hebben Kinderen het recht om hun mening te geven over beslissingen die hen aangaan.