Scroll down
Scroll down
Naam: Margarita
Leeftijd: 18 jaar
Hoe lang ben je in Nederland? 8 jaar (sinds 2008)
Sinds wanneer heb je een vergunning? Sinds bijna een jaar (december 2015) Wat voor vergunning heb je gekregen (discretionair, kinderpardon of asiel of medisch?) Discretionair
Ik heb de periode zonder vergunning als heel erg eng, spannend en onzeker ervaren. Ik had veel wensen en dromen, maar het was op een gegeven moment hoop-dodend omdat je geen mogelijkheden ziet op een toekomst. Ik wilde graag werken, reizen, studeren, maar dat was allemaal niet mogelijk omdat daar een vergunning voor vereist is.
Ik heb actie gevoerd. Ik had geen keus. Het was heel vermoeiend en ik had soms het gevoel alsof ik bijna tegen de burn-out zat omdat het zo veel van je vraagt. Maar als dat de enige manier is (helaas), die overblijft, heb je geen keus.
Ik was op een zomerconferentie New Wine, en kreeg toen een mailtje van mijn advocaat dat wij een vergunning kregen. Ik stortte in en kon niet stoppen met huilen omdat er flashbacks in mijn hoofd kwamen van momenten met voor mij dierbare mensen in Nederland, alles wat ik had bereikt in die jaren en alles wat ik nog hoopte waar te maken. Mijn moeder en onze toekomst kwamen in mij op en ik hoopte op een wonder.
Een half jaar nadat we verblijfsvergunning ontvingen, kregen wij een woning toegewezen in een voor ons vertrouwde omgeving. Toen gingen we aan de slag met opknappen en op een gegeven moment hadden we voor het eerst sinds 8 jaar ons éigen plekje. Ik had daarna echt tijd nodig om even tot rust te komen. De zomermaanden van 2016 deden mij goed. Ik heb echt even lekker kunnen uitrusten zonder zorgen. Ik had mijn propedeuse van Hbo-Rechten gehaald, ondanks een hectisch jaar, en zag het echt als een wonder. Nu werk ik ook als klantenservice medewerker bij een energiebedrijf.
Aan de kinderen die nu in onzekerheid zitten, wil ik zeggen: laat je niet ontmoedigen. Hoe donker het ook lijkt, houd hoop! Blijf jezelf ontwikkelen en er het beste van maken. Als je het gevoel hebt dat niemand je ziet en niemand voor je op komt, weet dat wij/Defence for Children zich voor je inzetten. Je bent waardevol en er wordt aan je gedacht. Ik wil ambassadeur worden voor de Ik Blijf Hier groep omdat ik het niet eerlijk vind dat zó veel kinderen niet worden gezien omdat ze niet zo’n groot netwerk hebben. En ik heb zelf meegemaakt wat de kinderen mee maken.
Deze kinderen zijn de toekomst van ons land. Mijn land. Uw land. Hun land. Geef ze alstublieft een toekomst.